Hoe kijk jij naar jouw leven? Waar leg je jouw focus op? Wat zie je eerst? Kijk je naar wat je niet (bereikt) hebt? Of kijk je naar wat je wél reeds (bereikt) hebt? Of kijk je naar wat de ànder (bereikt) heeft? Sluit je jouw dag af, dankbaar om wat de dag jou heeft gebracht -al is het nog zo klein-? Of neem je enkel jouw beslommeringen die dagelijks jouw gedachten beheersen mee de nacht in? Kan je aan al wat lelijk is voorbij gaan? Of is al wat lelijk is het enige dat jouw aandacht krijgt? Zie je alles in grijstinten of zie je kleur, ondanks de grijstinten? Aandacht geven aan het negatieve in het leven of aandacht geven aan wat ons ongelukkig maakt, wordt ons van jongs af aan met de paplepel ingegeven. "Fouten" worden uitgebreid besproken. Successen krijgen minder aandacht. Kijk maar naar het kind dat thuis komt met een goed rapport. Wordt het kind geprezen om de 12 keren dat er 8/10 staat of krijgt het kind voornamelijk op de vingers getikt omwille van die ene 6/10? Om dan nog te zwijgen over de vergelijking met het gemiddelde van de klas. We leren te zien wat de ander wel heeft en wat wij zelf niet hebben. In schril contrast tot onze aandacht die opgeslokt wordt door al wat bij onszelf negatief, te kort, niet goed genoeg is, staat het feit dat we wél verwachten, steeds succesvol en gelukkig te zijn. Een contradictio in terminis. Hoe kan het anders dan dat dit botst binnenin ons? Verbazen we ons er nog over dat depressie en burn-out de ziektes van onze eeuw zijn? We streven steeds naar dat ultimum, waarvan we geloven dat het ons gelukkig zal maken. Als we dat hebben, willen we het volgende, enzovoort. We zijn nòòit voldaan, omdat we niet meer kunnen appreciëren wat er wel is. We hebben onszelf leren zien als steeds iets minder welvarend, minder slim, minder getalenteerd, minder... dan de ander. Het gras aan de overkant ziet er altijd groener uit. We zien wat wij niet hebben en wat de ander wél heeft. We streven er aldoor naar om meer te hebben, meer te doen, meer te "zijn" dan de gebrekkige mens die we ons voelen. We leven in tekorten... Ongelukkig zijn mag niet meer bestaan de dag van vandaag. We streven voortdurend naar meer, beter, groter, ... Alles moet vooruit gaan. De kunst om even te genieten van en dankbaar te zijn voor wat er wél is, is ons schijnbaar afgeleerd. Zeg me: Ben jij nog dankbaar voor wat je wél hebt? Kàn jij nog dankbaar zijn? Of ken je voornamelijk frustratie om wat er niet is? Is al het negatieve dat jou toevalt jou overkomen en wijs je een ander als dader aan? Of neem je die negatieve resultaten ter harte, doe je er zélf iets mee en keer je ze om naar leerkansen? Wil je voortdurend enkel de positieve vibe beleven? Of weet je dat ook de negatieve vibe deel uit maakt van het leven? Een vergelijking: een wip is enkel fijn als ze in beweging is, je hebt de twee kanten nodig. Wil je enkel de ene kant (laat het hier nu alles wat positief is symboliseren), dan valt die kant onverbiddelijk naar beneden en beleef je helemaal geen plezier. Moest iedereen meer in staat zijn de dualiteit in het leven te erkennen en zichzelf te tonen zoals hij echt is, met tekorten en successen, we zouden allemaal veel relaxter zijn. Moest iedereen kunnen kijken door de schaal van uiterlijk vertoon, we zouden ons eigen groen gras meer kunnen appreciëren. Onze menselijkheid wordt vergeten de dag van vandaag. We gaan maar door, alsof we machines zijn. Nooit tevreden, altijd op zoek naar het ultieme geluk, dat we buiten onszelf leggen: de CEO koopt zich een peperdure wagen, een beroep als huishoudhulp wordt ondergewaardeerd want centen en machtsposities maken een mens zogezegd pas écht groot, de kansarme koopt zich een cinema-televisie, punten op school tonen of je van waarde bent en worden naar hartenlust vergeleken, draag je kledij met een merknaam dan heb je geld en ben je van goede komaf. Het probleem is dat we nooit àlles kunnen hebben. Zoek je het geluk buiten jezelf en wil je met allerlei statussymbolen een leegte in jezelf opvullen, dan zal je nooit opgevuld geraken. De buitenwereld heeft immers altijd méér te bieden. We zijn mensen, we hebben tekorten en we kunnen niet àlles hebben. Zonder onze tekorten te aanvaarden zullen we nooit zien wat de waarde van onze successen is. Zonder negatief weten we niet wat positief is. Geluk kennen bestaat erin beide kanten te aanvaarden en te appreciëren. Maak van jouw leven geen streven naar ultiem geluk. Je zal het nooit bereiken. Wees gelukkig terwijl je leeft
3 Reacties
ant
31/1/2018 08:50:57 pm
Dear Tine,
Antwoord
Ute
2/2/2018 12:06:41 pm
Tineke, ik kwam je blog tegen. Wow.
Antwoord
diana
29/6/2018 08:16:08 am
wauw Tineke ik ben hier aandachtig je blog aan t lezen super hoe je t allemaal verwoord groetjes
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
TinekeZowel een bore-out, als een scheiding, beiden op korte tijd, lieten mij verweesd achter. Jarenlang ging ik aan mezelf voorbij en nu blijf ik achter met ontzettend veel vraagstukken. Archieven
April 2018
Categorieën |